بالاخره به حرف اومدي. اونم بعد از يه بگو مگوي يك ساعته و اشك ريختن هاي من تو رختخواب و ......ساعت 1 نيمه شب.

از دغده هاي اين روزات گفتي. از سردرگمي هات. از اينكه يه ماه ديگه عروسيمون هس و هنوز تكليف خونمون مشخص نيس. اينكه دوست نداري اول زندگيه قشنگي كه قولش رو مردونه بهم دادي اينجوري شروع بشه. دلت ميخواد بريم تو خونه خودمون تا من اونجا آرامش داشته باشم. آرامشي كه دادنش به من رو وظيفه مسلم خودت ميدوني .

اينكه ميخواي از پس همه مسئوليت هايي كه رو دوشت هس به خوبي بر بياي. از پس هزينه هامون ، از اينكه ديگه داريم رو پاي خودمون واي ميسيم و ميخوايم كه مستقل بشيم .

 از اينكه هنوز در مورد كار و حقوقت مطمئن نيستي  و ................... .

اين حرف ها رو در حالي داشتي ميگفتي كه صورتت كنار گوشم بود، ته ريشت تو صورتم فرو ميرفت و حرم گرم نفس هات گردنم رو نوازش  ميكرد و دلم رو زير و رووو .

و من توي تك تك اون لحظه ها ميخواستم صبورانه به حرفات گوش بدم و با همه وجودم بهت بيشتر و بیشتر افتخار كنم. به اينكه تو شوهرمي . تويي كه  همه اين حرف ها رو ازم پنهون ميكني تا اين روزا كمتر فكرم اينور و اونور سرك بكشه و پريشون شه . اينكه نميخواي اميد مني كه با همه وجودم بهت تكيه كردم رو نا اميد كني برام قابل تقديره !!!

اما عزيزتر از جونم ، من حاضر نيستم اين نگراني ها رو تو وجود تو ببينم و دم نزنم. تو پاره وجود مني . اينو بدون كه من و تو هميشه بايد با هم باشيم . چه تو خوشحالي هامون و چه تو ناراحتي هامون .

خوشحالم كه زندگيم رو دارم با مردي همچون تو شروع ميكنم . تويي كه نارحتي رو از تو چشمام میخونی و بلدي چه جوري به لبخند تبديلش كني .

ديروز كه داشتم كفش عروسيمون رو نشون مامان و بابام ميدادم ، يه آن حس كردم كه زير نگاه كسي هستم. سرم رو كه بلند كردم.، يه جفت چشم براق عاشق ديدم كه داره منو نگاه ميكنه و رو لباش خنده هس . نميدونم چرا اما خجالت كشيدم و سريع از پله ها اومدم بالا. صدات رو شنيدم كه داشتي به مامانم ميگفتي؟ كفشاش قششنگه؟؟؟ كلي واسه پيدا كردنش گشتيم تو خيابونااااااااا

منم که تو دلم قند آب میشد اساسی !!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: